انهار
انهار
مطالب خواندنی

فروش ارزان (مرجع تقلید آیةالله خامنه ای)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال اگر شخصی کالایی را با قیمت پایینی خریداری نماید و بخواهد این کالا را با سودی اندک و پایین تر از عرف جامعه بفروشد مانعی دارد یا خیر؟
 
جواب اگر کاسب مؤمنی بخواهد کالایی را با قیمت پایین خریداری نماید و با سودی اندک و پایین تر از عرف جامعه بفروشد، نه تنها اشکال ندارد بلکه دارای اجر و ثواب هست.
=====
چقدر خوب است که انسان راضی به سود کمتر شود، در اسلام ارزان فروشی امری پسندیده و مستحب است رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در بیانی فرمودند:خدا دوست دارد کسی را که در خرید و فروش آسان بگیرد.
چه بسا افراد بی بضاعت بتوانند با خریدن ارزان خدمتی بیشتر به زن و فرزند خود کند.
=====
در حالات جناب شیخ رجبعلی خیاط نوشته اند که: یک کُت و شلوار ِ کامل را 7 برابر ارزانتر از جاهای دیگر حساب می کردند... البته این به نقل از فردی در این کتاب نوشته شده بود.
مثلا اگر کت و شلوار 100 هزار تومان بوده، 7 برابر ارزانتر یعنی حدوداً 15 هزار تومان کمتر میفروخته.
=====
مرحوم شهید ثانی در کتاب شرح لمعه،‌ حدیثی از امام صادق (علیه السلام) نقل میکند که: ربح المؤمن علی المؤمن حرام إلاّ أن یشتری بأکثر من مائة درهم، فأربِح علیه قُوتَ یومک أو یشتریه للتّجارة فأربحوا علیهم و أرفقوا بهم.!!!!!
يعنى سود گرفتن مؤمن از مؤمن حرام است، مگر اينكه بيشتر از صد درهم بخرد كه مى‏تواند مخارج روزانه را روى آن قرار دهد، يا براى تجارت بخرد كه در اينجا با رعايت حال، سود گرفتن مانعى ندارد.
شايد نظر روايت بر اين باشد كه اخلاقاً صحيح نيست كه در هر معامله‏اى - ولو كوچك - سود گرفته شود، مگر اينكه انسان خرده فروشى داشته باشد.
پس مستحب است که انسان موقع فروش، برای برادران دینیش سود نگیرد و به همان قیمتی که خریده بفروشد مگر آنکه به آن احتیاج داشته باشد که در این صورت ما یحتاج خود و خانواده‌اش برای یک روز را موقع فروش در میان معامله کنندگان تقسیم کند.
=====
بنابراین اگر هرچه ارزانتر اجناس خود را بفروشید کاری خدا پسندانه و موجب نزول رحمت و برکات الهی بر شما میشود. یاحقّ.
=====
برای آگاهی بیشتر خواندن این کتاب را به شما پیشنهاد میکنیم.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -