انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

کفاره نذر و قسم

بزرگ نمایی کوچک نمایی

عمل نکردن سهوي به نذر 

سؤال:  شخصی با رعایت تمام شرایط، قسم می خورد که من تا زنده ام هر سه روز کاری را انجام دهم (مثلاً هر سه روز از احوال دوستم با خبرشوم و یا مثلاً هر سه روز مبلغی را صدقه بدهم ویا...) و یک دفعه سهواً و از روی فراموشی سه روز می گذرد و به نذرش عمل نمی کند. حال آیا گناهی مرتکب شده و باید کفاره بپردازد؟ 

جواب: گناهی مرتکب نشده است و کفاره هم لازم نیست.

حجيّت قسم 

سؤال:  اگر شخصي‌ در خصوص‌ مسأله‌اي‌ كه‌ مورد اختلاف‌ طرفين‌ است‌ و دلائل‌ و شواهد آن‌ روشن‌ بوده‌ و اثبات‌ آن‌ از طريق‌ قرائن‌ و شواهد كاملاً واضح‌ مي‌باشد، قبل‌ از اثبات‌ موضوع‌ جهت‌ ردّ مدّعي‌ به‌ قسم‌ متوسّل‌ گشته‌ و با سوگند به‌ اسم‌ خداي‌ عظيم‌ (قسم‌ به‌ خداي‌ عظيم‌) از پذيرفتن‌ دلائل‌ خودداري‌ نمايد.

1) آيا اين‌ نوع‌ قسم‌ حجّت‌ شرعي‌ است‌؟

2) آيا اين‌ نوع‌ قسم‌ نافي‌ عدالت‌ است‌؟

جواب: 1) اين‌ نوع‌ قسم‌ حجّت‌ شرعي‌ نيست‌.

2) اين‌ نوع‌ قسم‌ اگر العياذ بالله دروغ‌ باشد عادل‌ را فاسق‌ مي‌كند و اگر واقعيّت‌ داشته‌ باشد نافي‌ عدالت‌ نيست‌.

 

 ندانستن کفاره قسم 

سؤال:  آيا كسي‌ كه‌ نمي‌داند قسم‌ خوردن‌ به‌ اسم‌ مبارك‌ خداوند كفّاره‌ دارد و قسم‌ بخورد، ايا كفّاره‌ بر او واجب‌ است‌؟ كسي‌ كه‌ بدون‌ توجّه‌ و بدون‌ اختيار به‌ نام‌ خدا قسم‌ بخورد، آيا كفّاره‌ بر او واجب‌ مي‌شود؟

جواب: كفّاره‌ ندارد.

 

 ترک عمدي نذر مطلق 

سؤال:  اگر كسي‌ عمداً يا سهواً نذرش‌ را حتّي‌ نذر مطلق‌ را ادا نكند چه‌ حكمي‌ دارد؟

جواب: بايد كفّاره‌ بدهد و كفاره نذر از نظر مراجع‌ اختلاف‌ دارد.

مسأله 2186) اگر انسان‌ بدون‌ عذر به‌ نذر خود عمل‌ نكند بايد كفّاره‌ بدهد و كفّاره آن‌ كفّاره قسم‌ است‌ (ده‌ فقير را سير نمايد يا بپوشاند و اگر نتواند بايد سه‌ روز روزه‌ بگيرد) مگر آنكه‌ براي‌ تخلّف‌ نذر، كفّاره‌اي‌ معيّن‌ كند كه‌ در صورت‌ تخلّف‌ همان‌ چيز بر او واجب‌ مي‌شود
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -