انهار
انهار
مطالب خواندنی

استفاده از اموال دولتی

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال سلام عليكم به مسافرتي رفتم كه در محل اقامت ما كه مجتمع دولتي بود تعداد زيادي درخت نارنج و پرتغال بود. من چند عدد ازآن را چيدم و همراه خود آوردم.آيا اين كار اشكال شرعي دارد ؟
(اكنون دسترسي براي كسب اجازه ندارم)
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مدظله)

جواب استفاده از هرچه در فضاهای عمومی و دولتی هست منوط به اجازه سرپرست همان مکان میباشد بنابراین یا رضایت بگیرید و یا اگر مقدور نیست معادل ارزش آنچه مورد استفاده شما قرار گرفته به صندوق دولت واریز نمائید.
*****
داستان زیر برای استفاده خدمت شما ارسال میشود.
احتياط شديد مرحوم خرازى‏
واعظ شهیر، حجةالإسلام و المسلمین حاج شیخ حسین انصاریان میفرماید:
مرحوم خرازی (پدر وزير امورخارجه اسبق) همسايه ما بود. و خيلى متدين بود و من به خاطر شدت تديّنش خيلى پيشش مى‏ رفتم. او براى ارتباطى كه با علماى بزرگ آن زمان داشت، آدم بيدارى بود. آدم چيز فهمى بود. آدم با تقوايى بود .. آن وقت هم هنوز يخچال و مانند اين‏ها در ايران معمول نشده بود. مردم از بيرون يخ مى‏خريدند؛ دكه‏هاى يخ فروشى‏اى بود كه مردم از آن جاها يخ را مى‏ خريدند. خانه مرحوم خرازى در خيابان لرزاده تهران بود. درِ اين خانه را كه باز مى‏كرديم، خانه برِ خيابان واقع بود. اين خانه يك‏ حياط هشتى داشت و در اين هشتى، يك حوض كوچك بود كه يك پاشوره داشت كه آب حوض در آن پاشوره مى‏ريخت و از آن جا به حياط مى‏رفت. در حياط خانه ايشان، درخت خرمالو بود؛ درخت انجير بود؛ درخت انار بود؛ چندگونه درخت ميوه در حياط بود. آن زمان، يخ‏هايى كه مردم مى ‏فروختند، يخ‏هاى كارخانه‏ هاى يخسازى متعلق به دولت بود. يكى از آن كارخانه ‏ها هم در جنوب شهر بود كه من ديده بودم. يخ‏هاى ديگر، يخ يخچالى بود كه هنوز هم آثار آن يخچال‏ها، نزديكى‏ هاى خيابان هفده شهريور و دولاب هستند. معمولًا مرحوم خرازى يخ يخچالى مى‏ خريد كه متعلّق به مردم بود؛ يعنى اول زمستان، مردم در اين يخچال‏ها آب مى ‏انداختند و اين‏ها يخ مى‏زد، خروار خروار. تا آخر تابستان، با تيشه اين يخ‏ها را مى‏ كندند و كيلويى مى ‏فروختند. خادم ايشان و كارگرشان، موظف بود يخ يخچالى بخرد؛ يخ‏هايى را كه مالكش مردم بودند. يك روز مرحوم خرازى براى ناهار به خانه مى ‏آيد و هوا هم خيلى گرم بود، ايشان مى‏بينند يك نصف قالب يخِ بغل حوض است‏ كه خيلى قالب تميزى دارد. مى ‏فهمد كه اين يخ، يخ كارخانه‏ اى است. به خادمش مى‏گويد: اين يخ را از كجا خريدى؟ و خادمشان جواب مى‏دهد: از دكه ‏اى كه درخيابان خراسان است. آن مرحوم مى‏ گويد: اين يخ، كارخانه‏ اش متعلق به دولت شاه است. خودش يخ را بر مى‏دارد و به خيابان پرت مى‏كند و بعد مى‏بيند آن مقدارى كه از آن يخ آب شده، در پاشوره آمده است و به دنبالش، آن آب به حياط رفته و نمش به پاى دو تا درخت هم رسيده است. مرحوم خرازى آن دو تا درخت را هم مى‏ كَند و خاك‏هاى باغچه را هم در مى ‏آورد و همه را بيرون مى ‏ريزد و با خودش مى‏ گويد: امروز نزديك بود اين يخ زندگى مرا نجس كند.
*****
مؤمن باید خود را نه تنها از حرام بلکه از شبهه هم حفظ کند. یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -